รวย ๆ คือ

ว. แผ่ว, เบา, อ่อน, เช่น หายใจรวย ๆ หอมรวย ๆ, ระรวย ก็ว่า; ชื่น, รื่น; งาม เช่น รูปรวย ว่า รูปงาม.

ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
รวย: ๑ ก. ได้มาก เช่น วันนี้รวยปลา, มีมาก เช่น รวยทรัพย์ รวยที่ดิน. ๒ ว. แผ่ว, เบา, อ่อน, เช่น หายใจรวย ๆ หอมรวย ๆ, ระรวย ก็ว่า; ชื่น, รื่น; งาม
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เขาไม่ได้แตกต่างไปจาก พวกรวย ๆ ในเมืองคนอื่น ๆ เลย

พวกมันไม่ไปจับคนที่รวย ๆ ทำไมพวกมันถึงมาจับฉัน ?

เขาเลือกรับแต่นักธุรกิจรวย ๆ กับคนเด่นคนดังน่ะ

เราจะขโมยพวกรวย ๆ เท่านั้นล่ะ และเอาเงินมาใช้เล่น ๆ

ถ้าฉันเดินไปเจอผู้ชายรวย ๆ ก็จะได้เงินทั้งหมดคืนมา